Ο Ενιαίος Φόρος Ιδιοκτησίας Ακινήτων, γνωστός ως ΕΝΦΙΑ, αποτελεί έναν από τους κύριους φόρους επί της ακίνητης περιουσίας στην Ελλάδα. Εισήχθη το 2014 με στόχο την αύξηση των φορολογικών εσόδων και την κάλυψη των δημοσιονομικών αναγκών της χώρας, σε μία περίοδο έντονης οικονομικής κρίσης. Ο ΕΝΦΙΑ επιβάλλεται σε όλα τα ακίνητα – κατοικίες, εμπορικά ακίνητα, αγροτεμάχια και οικόπεδα – ανεξαρτήτως της χρήσης τους, και αφορά τόσο τους ιδιοκτήτες κατοικιών όσο και τις επιχειρήσεις που κατέχουν ακίνητη περιουσία.

Ο υπολογισμός του ΕΝΦΙΑ βασίζεται στην αντικειμενική αξία του ακινήτου, η οποία καθορίζεται από την εφορία με βάση μια σειρά από κριτήρια, όπως η τοποθεσία, η παλαιότητα, η επιφάνεια και ο τύπος ακινήτου. Ο φόρος χωρίζεται σε δύο κύρια μέρη: τον κύριο φόρο, ο οποίος επιβάλλεται άμεσα στην αξία του κάθε ακινήτου, και τον συμπληρωματικό φόρο, ο οποίος επιβαρύνει μόνο τους φορολογούμενους με συνολική ακίνητη περιουσία που υπερβαίνει ένα συγκεκριμένο όριο, το οποίο προσαρμόζεται ανάλογα με την εκάστοτε φορολογική πολιτική. Κατά τα τελευταία έτη, το σύστημα υπολογισμού έχει υποστεί αρκετές αλλαγές ώστε να καταστεί πιο δίκαιο, με προσαρμογές στις αντικειμενικές αξίες και απαλλαγές για τις ευπαθείς ομάδες.

Ο ΕΝΦΙΑ έχει συγκεντρώσει κριτική από την εισαγωγή του, με πολλούς να υποστηρίζουν ότι επιβαρύνει υπερβολικά τους ιδιοκτήτες ακινήτων, ειδικά σε μια εποχή οικονομικής αβεβαιότητας. Ορισμένοι θεωρούν τον φόρο ανασταλτικό παράγοντα για την αγορά ακινήτων, καθώς αυξάνει το συνολικό κόστος ιδιοκτησίας και συντήρησης ακινήτων. Από την άλλη πλευρά, ο ΕΝΦΙΑ είναι μια σημαντική πηγή εσόδων για το κράτος, χρηματοδοτώντας υπηρεσίες και έργα, και συμβάλλει στη φορολογική δικαιοσύνη, επιβαρύνοντας περισσότερο τους κατόχους μεγάλης ακίνητης περιουσίας. Για την αντιμετώπιση αυτών των αντιδράσεων, οι ελληνικές κυβερνήσεις έχουν εξετάσει επαναπροσδιορισμό του φόρου και ελάφρυνση ορισμένων κατηγοριών φορολογουμένων, με ειδικές εκπτώσεις ή απαλλαγές για τους χαμηλόμισθους και άτομα με αναπηρίες.

Συνολικά, ο ΕΝΦΙΑ παραμένει ένα κεντρικό και επίμαχο ζήτημα της ελληνικής φορολογικής πολιτικής. Με συχνές προσαρμογές, αντικατοπτρίζει τις εξελίξεις στην οικονομία και τη διαρκή προσπάθεια εξισορρόπησης μεταξύ φορολογικών εσόδων και της ανάγκης για ανακούφιση των φορολογουμένων. Παρόλο που ο φόρος έχει σταθεροποιηθεί ως μόνιμος θεσμός στην ελληνική φορολογία, η συνέχιση της εφαρμογής του και η μορφή του εξακολουθούν να είναι αντικείμενο δημόσιας συζήτησης.