Ο Διεθνής Ναυτιλιακός Οργανισμός (International Maritime Organization – IMO) αποτελεί εξειδικευμένο οργανισμό του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, ο οποίος είναι επιφορτισμένος με τη ρύθμιση της διεθνούς ναυσιπλοΐας. Ιδρύθηκε το 1948 με τη Σύμβαση του ΟΗΕ για τον ΔΝΟ και άρχισε να λειτουργεί επίσημα το 1959, με έδρα το Λονδίνο. Ο κύριος στόχος του οργανισμού είναι να εξασφαλίσει την ασφάλεια στη θάλασσα, να προλάβει τη ρύπανση από πλοία και να προάγει την αποτελεσματικότητα και τη δικαιοσύνη στο ναυτιλιακό σύστημα μέσω παγκόσμιων προτύπων.

Ο ΔΝΟ λειτουργεί ως κανονιστικό πλαίσιο για τις κυβερνήσεις και τη ναυτιλιακή βιομηχανία, παρέχοντας ένα ενιαίο σύνολο κανόνων που αφορούν την ασφάλεια των πλοίων, την προστασία του περιβάλλοντος και την τεχνική λειτουργία των πλοίων. Σημαντικές συνθήκες και συμβάσεις που έχει υιοθετήσει ο οργανισμός είναι η SOLAS (Safety of Life at Sea), η MARPOL (Marine Pollution) και η STCW (Standards of Training, Certification and Watchkeeping for Seafarers). Οι συνθήκες αυτές ορίζουν κανόνες για την κατασκευή των πλοίων, τη λειτουργία τους, την εκπαίδευση των ναυτικών και τα πρότυπα περιβαλλοντικής προστασίας.

Με περισσότερα από 170 κράτη-μέλη, ο ΔΝΟ είναι ουσιαστικά η κύρια παγκόσμια πλατφόρμα διακυβέρνησης της ναυτιλίας. Οι αποφάσεις του λαμβάνονται μέσω του Συμβουλίου και της Συνέλευσης των κρατών-μελών, ενώ η εφαρμογή των κανονισμών γίνεται κυρίως από τις σημαίνουσες ναυτιλιακές αρχές των κρατών (flag states) και τις αρχές λιμένων (port states). Ο Οργανισμός επίσης ασχολείται ενεργά με τις νέες προκλήσεις της ναυτιλίας, όπως η απαλλαγή από εκπομπές άνθρακα (decarbonization), η ψηφιοποίηση των διαδικασιών και η αντιμετώπιση της πειρατείας και των κυβερνοεπιθέσεων.

Η σημασία του ΔΝΟ για την ελληνική ναυτιλία, η οποία αποτελεί μία από τις ισχυρότερες παγκοσμίως, είναι ιδιαίτερα κρίσιμη. Η Ελλάδα συμμετέχει ενεργά στις διαδικασίες του οργανισμού και πολλές φορές ασκεί επιρροή στη διαμόρφωση κανονισμών που επηρεάζουν τις εμπορικές ροές και τη ναυτιλιακή πολιτική. Με τον τρόπο αυτό, ο ΔΝΟ λειτουργεί όχι μόνο ως ρυθμιστικό όργανο, αλλά και ως κόμβος για την ανάπτυξη βιώσιμων πρακτικών και την εναρμόνιση των διεθνών πολιτικών στη ναυτιλία.