Τις τελευταίες ημέρες, η κοινή γνώμη στην Ελλάδα παρακολουθεί με απορία και οργή τις κυβερνητικές εξαγγελίες για τον υποτιθέμενο «μετασχηματισμό» των ΕΛΤΑ. Η υπόθεση ξεκίνησε με την ανακοίνωση του κλεισίματος 204 καταστημάτων πανελλαδικά, συνοδευόμενη από τη γνωστή φράση «πρέπει να παρθούν δύσκολες αποφάσεις». Όταν οι αντιδράσεις κορυφώθηκαν, η κυβέρνηση επιχείρησε να αναδιπλωθεί, υποστηρίζοντας πως «δεν πρόκειται για κλείσιμο» αλλά για «εξορθολογισμό».
Ο «μετασχηματισμός» και οι αντιδράσεις
Η διοίκηση των ΕΛΤΑ παρουσίασε την εξέλιξη ως βήμα «εκσυγχρονισμού», με επιστροφή των ταχυδρόμων στα σπίτια των πολιτών, αυτή τη φορά εξοπλισμένων με POS για ηλεκτρονικές συναλλαγές. Η επικοινωνιακή αυτή κίνηση όμως δεν έπεισε. Αντιθέτως, πολλοί είδαν πίσω από αυτήν την απόφαση μια σταδιακή αντικατάσταση των ΕΛΤΑ από μειωμένο προσωπικό και, τελικά, την είσοδο ιδιωτών στον ταχυδρομικό τομέα.
Η κυβέρνηση, αντιλαμβανόμενη το αρνητικό κλίμα, ανακοίνωσε προσωρινή αναστολή του κλεισίματος ορισμένων καταστημάτων «μέχρι να υπάρξουν απαραίτητες διευκρινίσεις». Στην πράξη όμως, το μήνυμα ήταν ξεκάθαρο: το δίκτυο των ΕΛΤΑ συρρικνώνεται και η ιδιωτικοποίηση βρίσκεται προ των πυλών.
Το μοτίβο των ιδιωτικοποιήσεων
Η υπόθεση εντάσσεται σε ένα ευρύτερο κυβερνητικό μοτίβο. Από τις μεταφορές έως την ενέργεια, κάθε δημόσιος φορέας που θεωρείται «αντιπαραγωγικός» μπαίνει στο στόχαστρο. Μετά τα Τέμπη και τη συζήτηση για την ασφάλεια των υποδομών, η κοινωνία φαίνεται να έχει χάσει την εμπιστοσύνη της σε τέτοιου είδους «μεταρρυθμίσεις». Οι πολίτες αντιλαμβάνονται ότι πίσω από τις ωραίες λέξεις, κρύβονται απολύσεις, μείωση υπηρεσιών και μεταφορά δημόσιου πλούτου σε ιδιώτες.
Η υπόθεση των ΕΛΤΑ είναι μια ακόμη απόδειξη ότι ο δημόσιος τομέας στην Ελλάδα αντιμετωπίζεται όχι ως περιουσία των πολιτών, αλλά ως εμπόδιο στα σχέδια ιδιωτικοποίησης.
Η νοημοσύνη των πολιτών δεν υποτιμάται
Η αντιμετώπιση της κοινωνίας ως ανίκανης να κατανοήσει την πραγματικότητα αποτελεί το πιο προσβλητικό στοιχείο της υπόθεσης. Δεν είναι ότι οι πολίτες «δεν κατάλαβαν»· είναι ότι κατάλαβαν πολύ καλά. Όταν η κυβέρνηση προσπαθεί να παρουσιάσει μια σαφή πολιτική ιδιωτικοποίησης ως «μετασχηματισμό», τότε το αστείο παύει να είναι αστείο. Και όταν τα «αστεία» πλήττουν την καθημερινότητα και τις υπηρεσίες ενός ολόκληρου λαού, η οργή είναι δικαιολογημένη.
